21 N.C.

“Hee Opa, was het vroeger echt zo dat zieke opa’s en oma’s in een huis met andere zieke opa’s en oma’s moesten wonen?” Mijn kleinzoon van 15, die lekker tegen me aan is gekropen doet niets liever dan vragen te stellen over de tijd van voor Corona.

“Ja, dat klopt inderdaad, maar dat was goed bedoeld hoor, daar werkte allemaal lieve mensen die hun best deden om zo goed mogelijk voor hen te zorgen.” “Mmm, maar waren hun kinderen er dan niet voor hen?” 

“Tuurlijk wel, die gingen soms wel elk weekend langs.” “Wat is een weekend?” “Haha, o ja, dat weet je natuurlijk niet, vroeger was het nodig om ‘tijd’ te hebben en we hadden iets dat we ‘dagen’ noemende. Er was een verschil tussen ‘werkdagen’ ‘weekend’ en ‘vakantie’. De meeste mensen vonden ‘het weekend’ leuk, want dan gingen we ‘leuke dingen’ doen (en naar opa en oma) en ‘werk’ was iets dat moest, om geld’ te verdienen.”

Chip kijkt me volledig in de war aan. “Ik weet al die dingen, je hebt het me zo vaak uitgelegd, maar ik vind het zo stom, ik kan het gewoon niet snappen.” “Mensen gingen dus de hele tijd dingen doen, die ze niet zo leuk vonden om ‘geld’ te verdienen om daarmee dingen te doen die ze wel leuk vonden?” 

“Ik snap dat ‘geld’ eigenlijk ook nog steeds niet, vertel nog eens van de man die daar het meest van had.” Ik moest even zuchten, nu 21 jaar na de omwenteling snap ik zelf ook nog steeds niet zo goed hoe we het als mensheid helemaal oké vonden dat er mensen waren die meer hadden dan anderen, sommige nog veel meer en een paar bijna alles. Dat dit dan ook nog ten koste ging van moeder Aarde en ten koste van de mensen die hun tijd gaven aan die superrijken. De vergelijking met slavernij werd toen al gemaakt en veel mensen zeiden toen al: “ja dat is precies hetzelfde” en toch veranderde het niet.

“Mensen waren bang, bang dat er niet genoeg was, jij weet inmiddels dat er altijd genoeg is voor iedereen, dat er altijd mensen zijn en dat mensen voor elkaar zorgen. Dat als je neemt wat nodig is en geeft wat je hebt, dat er dan altijd genoeg is. Dat is niet altijd zo geweest, mensen dachten dat je beter iets meer kon nemen. Dat je goed voor jezelf moest zorgen en mensen dachten dat het belangrijk was om te laten zien dat het goed met je ging.”

“Jeetje Opa, wat zullen die mensen ongelukkig zijn geweest.” “Nou, dat viel wel mee hoor, er waren grote verschillen, en sommige mensen waren gelukkiger dan anderen, maar weet je, als je niet weet hoe het ook kan, dan merk je daar ook niks van. Mensen waren wel aan het zoeken en sommige mensen wisten toen al hoe het ook kon, zij wezen ons in de chaos die onststond in de periode van ‘de Omwenteling’ de weg. Gelukkig zijn we daardoor nu in een fase aangekomen waarin we als mensen op ons best zijn.”

“Aten jullie echt dieren?” “Ja, dat deden we.” “Gatver, OPA! wat barbaars.” “We deden wel meer gekke dingen, beslissingen werden ‘rationeel’ genomen.” “Rationeel?” “Ja, dan probeerden we om alle emoties en gevoelens niet mee te laten doen in onze beslissingen.” “HAHahahA” Chip valt bijna om van het lachen. “Jullie dachten echt dat, dat kon? Niet te geloven” “We hadden geen Sjamanen meer, we gingen voor antwoorden niet naar de stilte, gek he?” We hadden medicijnen waar je niet beter van werd, maar die je wel door moest gebruiken en die heel duur waren en waar maar een paar mensen ‘geld’ en dan ook nog heel veel ‘geld’ voor kregen. Sommige medicijnen uit de natuur, die mensen al ‘eeuwen’ gebruikten waren verboden, terwijl die, mits goed gebruikt, wel echt kunnen helpen.”

“Je had het net over die zieke opa’s en oma’s, maar heb ik je wel eens verteld dat onze baby’s en kleine kinderen ook vaak werden verzorgd door andere mensen. Dan konden wij aan ‘het werk’”

“Om ‘geld’ te verdienen?” “Ja, precies” “Nog één keertje dan, WHAT THE COVID deden ze dan met dat ‘geld’?

“Hee, let een beetje op je taal jongen. Dat ‘geld’ was heel belangrijk, daarmee konden we namelijk zorgen voor onze kinderen, we betaalden ons huis, ons eten, ons vermaak, we hielden een beetje achter de hand voor later, we gaven soms wat weg aan mensen die het slechter hadden (vaak ook wel door dat gekke systeem, maar dit was makkelijker) en wat ook heel tof was, je kon dat geld beleggen. Als je veel had, werd het soms vanzelf meer, het groeide zonder dat je er iets voor hoefde te doen.” “Ja, dat kan dus niet, eindeloos groeien” “Nee, dat klopt, af en toe stopte dat groeien en sommige mensen hadden dan ‘mazzel’ en anderen ‘pech.’” 

“Trouwens, die ‘arme’ mensen, die kwamen vaak uit ‘arme landen.’” “‘Landen?’” “ja, ook een gek idee. We dachten toen nog dat sommige mensen ‘recht’ hadden op een stukje van moeder Aarde. Als je werd geboren op een bepaalde plek had je meer dan wanneer je geboren werd op een andere plek. We hadden ‘grenzen’, niet het soort wat we nu kennen. Je weet wel dat als iemand iets doet wat je niet prettig vindt. Nee, ‘grenzen’ waren een soort bedachte strepen waar je niet zomaar overheen mocht. Sommige mensen waren zo bang en hongerig dat ze in bootjes via de zee toch die niet bestaande strepen over staken. De mensen aan de andere kant hielden ze dan soms tegen of lieten ze in kampen bij elkaar wachten. Dat vonden we logisch. Hadden ze maar ergens anders geboren moeten worden.”

“Heilige Buddha, Opa ff serieus, dat waren toch mensen? Mensen zijn toch allemaal evenveel waard en allemaal uniek en belangrijk. Iedereen is God en nietig. Hoe kon je daar naar kijken en niks doen?” “Ja, ik zou willen dat ik daar een antwoord op had lieve jongen, ik voelde me denk ik een beetje machteloos er klopte zoveel niet en ik dacht toen nog dat ik dat in mijn eentje niet kon veranderen.” “Pfff, ik vind je nog steeds lief,” zucht Chip “maar dat is wel een beetje dom!”

“Chip, weet je wat ook super gek was? We hadden enorme ‘landbouwgebieden’ daar groeide dan bijvoorbeeld Soja; Om te zorgen dat er heel veel van groeide spoten we daar gif overheen. Daar kregen mensen dan Parkinson van en alle insecten gingen dood. Die Soja aten wij niet, maar die vervoerde we met schepen en vliegtuigen naar de andere kant van de wereld om daar dieren, die werden opgesloten in kleine ruimtes, mee te voeren om ze zo snel mogelijk te laten groeien. Die dieren kregen dan weer hormonen en antibiotica (tegen ziektes) Vervolgens werden die doodgemaakte dieren weer vervoerd naar een andere plek om daarna verwerkt te worden tot eten. Moeder Aarde, raakte uitgeput, de lucht vervuild, mensen ziek en een paar mensen ‘rijk.’”

“Lekker bezig, opa.” “Niemand die zei:”dat kan toch anders?”” “Jawel, alleen er zat zoveel kracht in dat ‘geld’ terwijl ‘geld’ niks is. ‘Geld’, was in mijn ogen niet meer dan tijdelijk opgeslagen energie. De mensen hadden niet door daar er meer dan genoeg energie is, dat was waarschijnlijk de grootste denkfout. Zo werd energie ‘geld’ en ‘geld’ ‘macht’.” 

“O ja, ‘macht’ dat was vroeger belangrijk, dat er een baas was. En als je macht had dan voelde je jezelf belangrijk, dat heb je wel eens verteld. Best eenzaam ook lijkt me, dat je niet met anderen kan zijn, omdat dat niet hoort bij je positie.”

“Wat klopte er nog meer niet Opa?” “Het is teveel om op te noemen, ik vertel je er nog meer over, maar het allergrootste probleem was waarschijnlijk wel dat veel mensen niet doorhadden dat ze deel uitmaken van ‘het grote geheel ‘ en dat we allemaal verbonden zijn. Dat er genoeg is voor iedereen en dat een beetje rust en liefde en veel verbinding meer dan genoeg is.”

“Hee Opa, ik ga naar buiten, lekker ff rond het vuur zitten met mijn vrienden.” “Fijn zo lieve vent, dan ga ik nog ff internetten.” “Opa, doe ff normaal, zo ben je echt een oude zak, kom er gewoon ff bij.” “Later Chip, soms vind ik het fijn om terug te scrollen naar ‘vroeger’, dan voel ik nog beter hoe goed we het nu hebben.” “Tot straks.” Tot straks opa, ik hou van jou!” “Ik ook van jou, fijn dat jij mijn kleinkind ben, je bent net zo knap als je opa!”

Ik kijk hem na terwijl ik mijn scherm opstart. Ik zie drie meldingen en voel een klein stootje dopamine door mij stromen. Best lekker, ik ben gelukkig. Gelukkig en dankbaar dat ik deze omwenteling mee heb mogen maken. Later vertel ik hem nog wel eens over oorlogen en politiek. Ik denk niet dat hij dat ooit gaat snappen, dat lukt me zelf nauwelijks.